محجوب
دلی که در سینه کربلائیان می تپد
از تبار دلهای زمینی نیست، دلی است که فرشتگان ژولیده موی به هنگام
آرایش خود باید آن را چون آینه ای به دست گیرند ومعاینه در یابند کم و
کاستیهای فرشته بودن را!!!
تا دلهایشان کباب و برشته شود و در آرزوی حسرت بنی آدم بودن !
دلهای ایشان از ذرات تبلور یافته حق است نه از گِل!!
نوشته شده توسط محجوب فاطمی در پنج شنبه 86/11/4 و ساعت 4:36 عصر | نظرات دیگران()
