خودم هم نمی دانم کجای این شعر
به شهادت حاج رضوان ربط دارد!!!!!
ولی خوب چیکار میشه کرد؟به دلم
نشست!
همین.

می شود این جا
گوشه ی همین گلیمِ کهنه بنشینم؟
مسافرم
تازه از راه رسیده ام،
پیشانی شکسته امنشان می دهد
که از مادر
به خوابِ آب وآینه می رسم.

 نوشته شده توسط محجوب فاطمی در پنج شنبه 86/11/25 و ساعت 8:17 عصر | نظرات دیگران()

بعد از شما به سایه ما تیر می زدند
         زخم زبان به بغض گلو گیر می زدند
پیشانی تمامی شان داغ سجده داشت
         آنان که خیمه گاه مرا تیر می زدند
این مردمان غریبه نبودند ای پدر
       دیروز در رکاب تو شمشیر می زدند
غوغای فتنه بود که با تیغ آبدار
       آتش بجان کودک بی شیر می زدند
ماندند در بطالت اعمال حجّشان
       محرم نگشته تیغ به تقصیر می زدند
هم روز و شب به گرد تو بودند سینه زن
       هم ماه و سال ، بعد تو زنجیر میزدند
از خلق های تشنه صدای اذان رسید 
       در آن غروب تا که سرت بر سنان رسید

                         -علیرضا قزوه

 نوشته شده توسط محجوب فاطمی در سه شنبه 86/11/23 و ساعت 8:8 عصر | نظرات دیگران()

دلی که در سینه کربلائیان می تپد
از تبار دلهای زمینی نیست، دلی است که فرشتگان ژولیده موی به هنگام
آرایش خود باید آن را چون آینه ای به دست گیرند ومعاینه در یابند کم و
کاستیهای فرشته بودن را!!!
تا دلهایشان کباب و برشته شود و در آرزوی حسرت بنی آدم بودن !
دلهای ایشان از ذرات تبلور یافته حق است نه از گِل!!

 نوشته شده توسط محجوب فاطمی در پنج شنبه 86/11/4 و ساعت 4:36 عصر | نظرات دیگران()