محجوب
به بهانه روز اول ذی الحجه
الهى خانه کجا و صاحب خانه کجا؟طائف آن کجا و عارف این کجا؟آن سفر جسمانى است
و این روحانى.آن براى دولتمند است و این براى درویش.آن اهل و عیال را وداع کند و این ما
سوا را.آن ترک مال کند و این ترک جان.سفر آن در ماه مخصوص است و این را همه ماه و آن
را یکبار است و این را همه عمر.آن سفر آفاق کند و این سیر انفس، راه آن را پایان است و
این را نهایت نبود.آن میرود که برگردد و این میرود که از او نام و نشانى نباشد.آن فرش پیماید
و این عرش.آن محرم میشود و این محرم.آن لباس احرام میپوشد و این از خود عارى میشود.
آن لبیک مىگوید و این لبیک میشنود.آن تا بمسجد الحرام رسد و این از مسجد اقصى بگذرد.
آن استلام حجر کند و این انشقاق قمر، آنرا کوه صفا است و این را روح صفا.سعى آن چند
مره بین صفا و مروه است و سعى این یک مره در کشور هستى.آن هروله میکند و این پرواز،
آن مقام ابراهیم طلب کند و این مقام ابراهیم.آن آب زمزم نوشد و این آب حیات. آن عرفات
بیند و این عرصات.آنرا یک روز وقوف است و این را همه روز.آن از عرفات بمشعر کوچک کند
و این از دنیا بمحشر.آن درک منى آرزو کند و این ترک تمنى را، آن بهیمه قربانى کند و این
خویشتن را.آن رمى جمرات کند و این رجم همزات.آن حلق راس کند و این ترک سر. آنرا
لا فسوق و لا جدال فى الحج است و این رافى العمر.آن بهشت طلبد و این بهشت آفرین.
لاجرم آن حاجى شود و این ناجى.
خنک آن حاجى که ناجى است
الهی نامه/آیت الله حسن زاده آملی
نوشته شده توسط محجوب فاطمی در چهارشنبه 86/9/21 و ساعت 9:46 عصر | نظرات دیگران()
