هنرمند رویی به عالم غیب دارد ورویی به عالم شهادت .
با آن روی ، خورشیدی منیر است وبا این روی ، قمری مستنیر در
شب ظلمانیِ کره ارض. اما کدام هنرمند؟
هَل یَستَوِی الاَ عمی وَ البَصیر؟
هنرمند از آسمانیان می گیرد وبه زمینیان می بخشد.
پس سینه اش باید قابلیت نزول ملائکه را داشته باشد که واسطه الهام هستند .
سینه تنگِ کوردلان کجا وآسمان بی کران کجا؟....هنرمند در میان سایر انسان ها
همچون بلبل است در میان پرندگان ، و وجه امتیاز او نیز
در «شیدایی» است و«بیان خوش».
مرادم از شیدایی ، شیدایی حق است ؛اما همچنان
که در نزد غالب انسانها القائات نفس
از دعوات شیطان تشخیص پذیر نیست
چه بسا « شیفتگی شیطان» با شیدایی ِ حق مشتبه شود...
و غالبا اینچنین است.

                                                          سید مرتضا آوینی/آیینه جادو

 نوشته شده توسط محجوب فاطمی در چهارشنبه 86/9/14 و ساعت 3:24 عصر | نظرات دیگران()